E Gruess an Schwyzerische Präss-Verain.
Nie isch’s so schwär gsi, wie in däne Zytte,
E Zyttig z’schrybe, das isch nit z’bestrytte;
Denn obenabe schwäbt, me waiss es jo
- vivat, crescat, ceterum cenzéro –
Im Damokles sy alte Fyrwehrsabel
Und drejt gar arg in unserem Zyttigsbabel.
Me waiss is mängmol d’Schryberwäg z’verleege –
Also: E Dschungel wär e Pargg dergeege,
Und mänge miecht bald lieber mit de Pfadi
E Dschungelforschigsrais an Irawadi!
Und doch: Was z’haiss isch, ässe si nit gyttig,
D’Lytt vo dr’Zyttig!
Me hebt is amme d’Aente under d’Nase,
Wo (punggtfrei) in de Zyttigsspalte grase
(Und wo mir sälber, vor mer si lehnd fliege,
Au naimehär doch zerscht mien zuegschiggt griege!)
Doch miechte d’Zyttigslytt – nit minder kegg –
Johruus – johry uus alle faisste Begg,
Wo gschosse wärde (amtlig und privat,
Vom Glainschte bis zem Prototyp vom Staat)
Nur halbwägs soone Wäse und e Gschyss –
Ojee, guet Nacht am Säggsi, vive la Suisse!
Wär macht die Begg kaim Bonz, kaim Burger stryttig?
D’Lytt vo dr Zyttig!
Und heebe d’Hosefiller noo de Noote
Mit luttem «Passt» gar angschtvoll d’Warnerpfoote,
Die, wo in Aendifungge (‘s isch zem lache)
Die effetligi Mainig mechte mache;
Wo noochhär, wenn’s verby isch, zue-n-is halte –
Gehnd Eiere Wäg und lehnd si Kimmi spalte!
In däm Sinn wänn mir z’Basel Eich begriesse:
Lehnd Eich vo niemerdsem uff d’Nase schiesse –
‘s Graduuse-Wort, das haltet fescht in Ehre!
‘s frei Wort im freie Land – wär derft’s aim wehre?
So pfläg’s in syner edelschte Bedyttig,
Ma vo dr Zyttig!