Hit znacht am nyni wirds grad gnau säggs Johr,
Ass y bi unserer alte Hauptboscht unde
Mi stantepé, was gisch, was hesch, bim Hoor
Verliebt hätt ! – Sicher wär y hit scho bunde,
Und wär vilicht e-n-arme, gschlagene Dropf,
Wenn sällem vylumschwärmte Diddykopf
(Eh, pardon - - - Frailain, hany welle sage - - )
My Wenigkait e bitzli imponiert hätt ;
Wär waiss, wo ane und wohi ’s no gfiehrt hätt:
Hitt hätt y si beschdimmt scho lang am Grage ! - - -
Soll y verzelle, wie ’s zuegange-n-isch,
So fallt ’s mer lycht, denn no so jung, so frisch
Kunnt hitte die Bigäbehait mer vor,
Ass wär ’s acht Dag erscht här, nit scho säggs Johr. –
My sibzähnt Johr hani scho zrugg glegt gha -
„Jetz sottsch doch wirgglig bald e Liebschti ha“,
So hani amene scheene-n-Obe dänggt !
He jo, säll Alter isch jo grad die Zyt
Wo-n-aim der Himmel no voll Bliete hänggt,
Wo me nur Scheens gseht und vom Wieschte nyt. –
So bin y zobe so am achti umme
In d’ Schtadt schbaziert, und ha mer dänggt :“Wenn numme
Gly Aini kämt, wo mer symbbatisch wär;
Y frogti gwiss nit lang : wohi, wohär !
Im Gegedail : Y - - - eh - - - miecht ere Kombblimänt
Iber ihr Kepfli, iber d’ Fiess und . . . d’ Händ
Und iber . . ihri näddi, scheeni Gschtalt . . .
Kurz : Aifach iber alles, wo mer gfallt . . .
Kuum han y usdänggt – kunnt e sone Häsli
Mit eme raizend-nuggisch-feine Gfräsli !
Scheen isch si gsii; so schlangg und suuber baut,
Y ha mi fascht nit zuenere-n-ane ’draut.
Doch :“Gryff jetz zue“, so hani zue mer gsait - - - :
„ . . . Aeggsgysi . . . Frailain, . . . ’s duet mer wirgglig Laid . . .
Ass y Si schteer (mi druggt bigoscht der Grage,
Vor Härzgibobber waiss y kuum, was sage) . . .
S . .ss . . sssinnd Si elai (Du Dotsch, das hesch jo gseh) . .“
„Jo !“, sait si kurz. Y replizier :“Oh jeh . . .
Das isch z’ biduure bi däm scheene Wädder - - -
„Wieso? Y find ’s eso entschide nädder !“ –
- - - Bumms ! Do hesch aini fir dy dumm Gidue !
Drotzdäm gang y e Schrittli neecher zue – . . .
„Miecht ’s Ene-nyt, wenn y e bitz biglait ?
Y find ’s jetz .. wirgglig doch no nädder z’ zwait !
Mer kennte jo am Aend in ’s Schitzehuus, . . .
Oder . . . wenn Si ’s vorziehn, gehen mer d’ Aesche-n-uus
Und in Margrethepark go bromeniere !
Y dät Si wirgglig gärn schbaziere fiehre . . .
Und . . . „–„ Nai, y dangg, – y gang do grad ins ’s Drämmli !“,
So sait mer schnibbisch my vermaintlig Flämmli !
Die grobi Antwort het mi arg verschnupft,
Und y ha gschpyrt, wie ’s langsam in mer pfupft.
„So gehnd Si hald“, so han y zuenere sait,
„Aeggsgysi Frailain, ’s het mi - - wirgglig - - gfrait“.
So isch ’s mer in mym Erger uusegrutscht,
Und y ha gmerggt: Aha, jetz isch ’s verdutzt !
Und wie ’s no doschtoht, wie vom Giggel biggt,
So han y schnäll nomol verächtlig gniggt,
My Hietli gschwänggt, und bi denn wyterbummlet. –
Das Frailain het no ebbis - - - Gweenligs brummlet. –
Ych aber ha mer voller Schadefraid
Als uff- und ygschwätzt: „Däre hesch es gsait“.
Doch in mym Innere hännd verschideni Schtimme
Als gschtupft - und gschwätzt – und - ’s Gegedail drinn gfunde,
Y ha si aber männlig iberwunde, - - -
Und ha mer gschwore: Aimol, aber nimme ! - - -
Theophratus Halsdiechli . . . . . vulgo Bolo Mäglin
"Zuem dryssigschte Juni 1921". Die genaue Bedeutung dieses ominösen Datums ist der Redaktion nicht bekannt. Es wird allerdings gemunkelt, dieses Gedicht sei hochgradig autobiografisch. Der Autor war an besagtem Datum 22 Jahre alt.