Hitt isch e Fraidedag fir unseri Spale :
Noh vyl Verschandligs- und Verstümmligs-Quale
Isch unsere Spalebrunne ufferstande,
Brachtvoll – kai andere ka dergeege lande :
Näbscht em Her Zschokke, unserem Dänggmolpfläger,
Verdangge mir das guete Nammeträger :
Im Vatter Ehret und sym gschiggte Sohn
(wo vyl meh Arbet gha hänn dra ass Lohn),
Und ’s Resultat vo ihrer Kinschtlerschaft
Stoht glanzvoll doo . . . isch ’s wärt, ass me ’s begafft,
So mänggmol ass me dur die Spale kunnt.
Au fir die Fremde isch ’s en Augefund.
Wie hett die Spale kinschtlerisch doch gwunne –
Dangg unserem Spalebrunne.
Er isch (in anderer Form) scho lang do gschtande :
Wenn zur Konzil-Zytt Gfotz uus fremde Lande
Kriegslüschtern isch um d’ Vorstadt umme-g-rammlet,
Hett bi Alarm bim Brunne sich versammlet,
Wär wehrhaft gsii isch ; d’ Vorstadthauptlytt Pflieger
Und Heilprunn hänn ihr’ Spalevorstadtkrieger
Zue mänggem Struss parat gha : Doch wie gsait,
Sy Schmugg het dert dä Brunne nonig trait –
’s sächzäht Johrhundert erscht het eme gschänggt.
Dä Dudelseggler z’ oberscht isch erdänggt
Vom Albrächt Dürer, und dä Buuredanz
Verdanggt sy Doosyy unserem Holbein-Hans.
Wie mängg Johrhundert isch sythär verrunne –
Gäll, alte Spalebrunne.
Johrhundert lang hett denn sy Zwägg nie g’ändet,
Johrhundertlang hett är sy Wasser gschpändet,
Johrhundertlang sin d’ Mägd und d’ Fraue ko
Und hänn vo ihm fir ’s Huus ihr Wasser gno
Mit Kupferziiber oder helzige Gelte.
Wie bschaulig, wenn die Strahlen ys verzellte,
Was men am Brunnetroog ass blauderet hett
Und wie me d’ Vorstadt duureghächlet hett.
„Im Maischter Schmid sy Jungen isch bigobt . . .“
„Im Dämbberli sy Dochter syg verlobt . . .“
„Dr Volz het geschder schynts im Drybel grinne . . .“
„Zem Spare sottsch Dy Dienschtewy verdinne“ –
An mänggs esoo het är sich sicher bsunne –
Dr guet alt Spalebrunne.
Im 1866-ger Johr
Kunnt d’ Wändig radikal: E schwarze Flor
Hätt unsere Trog verdient zur Abschidsstund,
Will – im Aprille – ’s Grälligerwasser kunnt.
En aigeni Laitig gitt ’s in jedes Huus
Und mit em Biggidrägerbruef isch ’s uus –
Me het kai Grund meh fir an Brunne z’ goh,
Und als wie meh schtoht er verainsamt do –
Hegschtens e Fuehrma kunnt no oder e Buur
Und dränggt sy Dier und weggt en uus dr Druur . . .
Hitt aber isch er brachtvoll ney gebore.
Und hämmer mit dr Zyt vyl Scheens verlore
Im hochmodärne dyre Bautesumpf.
Hitt fyrt dä uralt Brunne sy Triumph,
Und d’ Auge griege by sym Aabligg Sunne.
Lieb bisch is – Spalebrunne.
Gedicht über den Holbeinbrunnen in der Spalenvorstadt, verfasst am 22. November 1955
