Dr hilflos Stotteri

Am Dag, nohdäm ’s uff d’ Wält ko isch,
Stitzt sich my Mamme uff dr Disch
Und froggt mi : „Wie gseht ’s uus ?“
Verwirlet sag y nur : „Halt glai !“
Si luegt mi a und sait : „E nai,
Mit Dir isch ’s doch e Gruus !“

Si luegt uff d’ Sytte, luegt denn zrugg
Und gitt sich noonemol e Rugg
Und maint : „So . . . allgemain ?
He jo . . . y main : ’s isch also gsund ?“
Y stottere : „Jo – ’s isch glaubi rund,
Nur . . . Schaitel hett ’s e kain !“

Si luegt an d’ Bihni und ringt d’ Händ.
Y find, jetz wiss si doch emänd,
Worum y staggle, stuun.
A wo – si tuet kai Muul meh uff –
Verläge sag y hindedruff :
„ A jo . . . ’s isch blau und bruun !“

– „ ???!!! “ –

„ He jo – ’s hett bruuni Neegeli
Und blaui Aigli – ’s Veegeli !“
Erklär y hindedra. –
„ So Neegeli hett jedes Kind,
Bruun schynt ’s nur, will si winzig sind !“
So fangt jetz d’ Mammen a :

„Und was denn d’ Aigli aabetrifft,
Mach y e Wett und nimm druff Gift :
Die hesch doch gar nit gseh –
Will me die gar nit bschaue ka,
Denn Aidags-Kinder, dängg do dra,
Hänn si no zue, persé !“
Ych aber bsinn mi gwis ganz gnau :
In schmale Schlitzli strahlend blau
Hett ’s gschimmeret ! – Y sag nytt. –
„ Gitt ’s ebbis Dimmers ass e Ma
Am Wuchebett !“, hänggt d’ Mamme dra :
Y sag jo . . . liebi Zytt !“

„ Wäm glycht ’s denn ?“, froggt si hindedry :
„ Es wird doch ebberem ähnlig sy ?“ –
– Si hett mi scho verstoggt.
„ Im Pfarer Kienzli !“ hany gsait –
Das hett si glaub nit ganz vertrait –
Si hett mi lang nimm bloggt . . .
( Äxgysi ! )


Erschienen im Mai 1938 nach der Geburt von Tochter Marie-Louise vulgo „Marly“.