Mer wandere zämme uff eme Hubelrugge,
My Frau und ych und 's gnapp fimfjährig Spätzli.
Dr Himmel strahlt. Ringsum isch 's fyrlig still.
Und 's Wägeli, wo unsere Bueb drinnn lyt,
's stroomlynnig Monschtrum (nit dr Bueb – dr Kare!
"Lokomoton" hämmer das Meebel tauft ),
Das gyxt an allne Reedli – 's sott halt Eel ha,
Doch was mer hänn, das längt kuum an Salat . . .
Enfin: Mer sitze under e Kirsibaum,
My Frau und ych, und bschaue ringsum d' Wält,
Und d' Imby summe, d' Sunne wäbt e Muschter
Vo Ringligold dur d' Baim uff d' Matte-n-abe,
E Finggli pfyfft. Mer mache baidi:"Pssst"
Und dytte-n-unserem Spätzli: Lueg, dert obe
Dert juchzt das Hämpfeli Gligg uus vollem Hälsli –
Aadächtig luschteret do unser Spätzli.
Es luegt und loost und tuet kai Bligg ewägg.
Uff aimool fangt 's a z' singe, lys und fyn:
"Lueg – e Veegeli –
Lueg – e Veegeli!
Und e Veegeli sitzt uff em Mammi!
Und e Veegeli sitzt uff em Babbi!
Und e Veegeli sitzt uff em Fingerring!
Und dä Fingerring dä glänzt im Sunnestrahl!
Und das Mammi –
Und dä Babbi –
Und das Veegeli –
's sind alli my!"Und doostoh duet 's wie d' Elfekeenigin,
Bis 's Mammi nimmt und druggt, so fescht ass 's ka . . .
Do soll aim nit die ganzi dummi Wält
Und usserdäm no sibzig wytteri Derfer
Dr Buggel uff, kryzwys und iberzwärch?
Do schluggt me still.
Me mues um Kinder sy –
Das isch dr Pulsschlag vo dr Poesy.
Mit Töchterlein Marly um 1943