Die Wuche sinn mer inere Oobestund,
Wie si so scheen wohrhaftig sälte kunnt,
Voruuse bummlet, sinn im Birsig noh,
Hänn drotz dr Dämmerig gseh am Himmel stoh
Unändlig wytt e Scheeferwilgglischar
Mit rotem Sunnesuum, und wunderbar
In de Konture, wie kulissehaft,
Die waiche Hiibelrugge – fascht vergafft
Hänn mir ys in dä Aabligg stundelang.
Wo ’s dunggel wird, do fiehrt ys unsere Gang
An Roose duure in e stille-n-Egge.
E Källnere isch ys ko go ’s Dischli degge,
E Hund im Huusgang het agfange z’ gnuure
Und uff dr Strooss zieht, graftvoll, an ys duure
E Schitzegsellschaft, Drummler vornedra.
Do fangt vo uns Drei aine z’ blaudere-n-a:
“Si ruesse guet“!“ Mer dringge-n-unseri Reemer
Und . . . vor mer rächt dra dänggt ka hänn, do stehmer
Zmitts immene Fasnachtsgsprääch (Was isch derby?
Me miessti jo kai rächte Basler sy,
Wenn ’s aim bim Drummledreehne-n-anderscht wurd!)
Me blauderet. Uff aimool fahrt Ain furt:
„Jä apropos . . . dr Fritz !“ Do wird ’s ganz still,
Will kaim meh rächt ’s Wort uus em Grage will.
Me dringgt. Und schwygt. Uff aimol, nohneme Rung
Grootet em Haiggi e Gedanggesprung:
„Waisch no“ – so sait er – „wie dr Fritz mängmole
Het kenne ’s hinderscht Witzli us aim hole?
Wie mäng Ideeli isch aim do als groote
So mit em Fritz – und bimene Gleesli Roote!“
„Y bsinn mi no“ – fangt jetz dr Zwaiti a
Und blauderet –, z’ letscht kum au ych no dra
Und jede, wo z’ erscht kuum het reede welle,
Waiss bletzlig ix e Fasnachtswitz z’ verzelle,
Und jede waiss: E sovyl Fasnachtswitz,
Het sälte-n-aine gha wie-n-är . . . dr Fritz.
Und bim Verzelle wird ’s ys langsam lycht:
Vo ihm z’ verzelle het sich kain meh gschycht –
’s isch sy Homor, wo uff ys iberspringt
Und wo-n-ys in e scheeni Stimmig bringt.
Dr Haiggi sait: „Und dä het miesse goh!“
Dr Hans sait: „Nai, – dä isch jo hitt no do,
Und ’s wird kai Fasnacht gä, wo-n-är ys fählt:
Wemme sich mit eme Sujet quält
Und aim dr Saft fählt drotz dr Dradizion,
So schiggt dr Fritz ys gwis d’ Inspiration
Vom Himmel uus . . . y mecht sogar druff schweere:
Wenn die im Himmel jemools d’ Fasnacht lehre
(Worum sott Ais das nit drotz syne Fliigel?),
So het dr Fritz vom ganze Ziigli d’ Ziigel!
Y gsehn en fermlig, wie-n-är lächle duet,
Dambermajeerle, blinzle: So isch ’s guet!
Und alli Aengel hän e Lärvli a,
Und unsere Fritz stoot sälig näbedra
Und wird, wenn ’s Spiil kunnt, in sich yne brummle:
Famos – jäää, ’s sin halt Basler, wo do drummle! – – –
Y ha nur gmämmelet und ha garnyt gsait,
Derfir ha-n-y mit grosser, innerer Fraid
Gspyrt: Unsere Fritz wird kaine je vergässe,
Solang mr z’ Basel no Mählsubbe kenne-n-ässe.
Martin Bim
4. August 1933 in der National-Zeitung