Im Wiehnachtsmoonet isch d Natur vyl stiller
Ass d Mentsche, wo mit ihrer Ämsigkait
Fir d Gschäftswält als willkommeni Kassefiller
Doo sin - nit erscht, sitt me 'night opening' sait.
(Me ka nit - baseldytsch - 'Znacht offe' sage -
Me leggt in allem gschwulle Änglisch loos!
Scho lang lytt mr das Thema uff em Mage,
E Värs doodriber wurd grad syttegrooss!)
Zwai Date gits, die sinn dä Moonet gschpässig
Und fille z Basel d Zyttige ... und wie!
Si mache dail Lytt luschtig, dail Lytt hässig
Jee nohnem Standpunggt, wo ain (muess?) bezieh:
Am Vierte fyre unseri Artillerischte
Ihr 'Barbara' mordsfrie kanoneluutt.
«Das goht nur z Basel!» dien sich vyl entrischte,
Und mängge Burger fahrt fascht uus dr Huutt!
In der Sylveschternacht goht me go loose
By unsrem grischtlige Posuunechor -
Wenn die modärni 'Kirchelieder' bloose,
Kunnt aim dr Minschterplatz - kyneesisch vor.
Me macht sich an dr Wiehnacht liebi Gschängger
Und tuuscht si dailwys speeter wider um.
Me isst und dringgt - vyl zvyl, hols doch dr Hängger -
Und gwagglet wiene Maschtgans, vollgschtopft, grumm.
Die alti Wiehnachtsvorfraid isch vergange,
Syt Nigginäggi in vyl Montere stehn
Und Wiehnachtskugele näbeme Bruchband hange -
Wär nit e Dannezwygli gnueg und scheen?
Wie glai wirggt doch dä ganz Regglameblunder,
Wenn is d Natur Ysblueme schängge sott;
(s gits mänggmool no) - die sinn ai Himmelswunder.
Doo wird me still. Und dänggt: Wie scheen, Liebgott.