D Wälder gsehn uus wi e luutter Fyr und Flamme
Uff jedem Hubel rings um d Stadt am Rhy!
Wie lang? s bruucht ai Novämbersturm, e stramme,
Denn isch im Herbscht sy Farbepracht verby.
Gar bald dien d Näbel d Umwält milchverglase.
D Baim stehn wie Risedropfezeller doo.
s isch unermietig fiecht. s wird mänggi Nase
Zem Schäreschlyfferkännli nohdinoh.
Fir d Buebe gitts nytt Scheeners jetz ass s Drächle!
s letscht Gländ derfir isch hitt no s Bruederholz.
Am Stroosserand dien d Mamme amme lächle,
Denn d Babbe zäpfe mit und hänn e Stolz.
Vo Hobel, Bämbbel kemme Buurefraue
Und bringe sälbergmachte Buttemoscht
In helzige Kibel, appetyttlig z bschaue -
Zue unserer Zytt als none Wunderkoscht.
Me gseht die Wybli nur no sälte laufe -
Au ihri Zytt goht umme und verby,
Will d Dame s Ygmacht hitt in Bixe kaufe
(Und 'Komfi' sage - Keebi, schigg di dry) ...
Der 'Dies' isch e Feschtdag fir d Studänte.
Zerscht kunnt der Fagglezug, denn der Kommärs;
Si gurgle Stange, Bächer, Hänggelbränte
Und singe Kantus bis ze zwanzig Värs.
Saukepf an Baizefänschter dien dra mahne:
D Zytt vo de Metzgete isch wider doo,
Und d Spiesserränzli wisse gnau, wo ane -
Dass die jetz Saugligg hänn, muess mene loo!
An Allerhailige goht me an d Greeber
(D Gottsägger trage all Dag s Fyrtygsglaid),
Und mängge lute Mentsch dänggt lutlos, eh er
Zem Schebbli goht, gschwind an d Vergängligkait.