E blaue Himmel spannt sich iber ’s Tal –
E lyse Luft strycht iber Busch und Baum;
’s isch e-n-Oktoberdag ass wie-n-e Draum –
Rächts obe schimmeret am Hubelsaum
’s Räbgländ. Und z’ ringselum, bald brait, bald schmal,
Gsehsch Wald und Wäldeli voll Farbepracht,
Ass hätt dr Herbscht das alles äxtra gmacht
Fir Bänke . . . und sy Epfelhauet-Fescht!
Um ’s Matte-Rächtegg gsehsch ’s Volgg Muure schtoh;
Per Bähnli, Auti, Bregg und z’ Fuess isch ’s ko –
’s sin alli, Ross und Rytter z’ ehre, Gescht
(Und folglig Ehregescht) – ’s macht aim e Fraid:
D’ Natur und Volgg im scheenschte Sunntigsglaid –
Wär wott an soome Dag dehaim versuure!
Wie mängge Stadtfragg mischt sich under d’ Buure,
Wo uff d’ Erfolg vo ihrem Nochwuggs luure
Und zwischenyne, gnau wie alli Andere,
Gschwind wider zuemene Zwaier Suuser wandere
(Dr Bänggemer isch ’s das Johr au derwärt!)
Si hänn ’s nit lycht, die stramme Ryttersmanne,
Wo uff dr wärtvollscht Prys (e Scheefli) spanne,
Und mängge git ’s, wo mit sym Bigger kärt,
Wii er em z’ wild und z’ aigesinnig lauft,
Ass hätt er imene Deyfel d’ Seel verkauft . . .
Si hänn ’s waisgott nit lycht, das muess me sage!
Denn uffeme Subbeleffel Aier drage
Isch z’ Fuess scho schwär, verschwigen uff em Ross!
Do stolperet gar mänggen Aidgenoss,
Will halt sy „Aidgenoss“ trotz jeder Wett
Bym Aierritt e z’ gäächi Gangart hett.
Und mängge brav Drgonerbygger boggt
Deert, wo (uusgschtopft) e Brachtsdragoner hoggt
Mit sym (uusgschtopfte) Wyb quer iber d’ Schänggel:
Wie mängge „Refus“ git ’s, wie mängg Geränggel,
Will ’s Ross gspyrt, do syg ebbis nit im Sänggel!
Am schwärschten aber isch es by däm Ritt
Das z’ mache, was däm Fescht dr Namme gitt,
Nämlig im Handgalopp uff d’ Pischte z’ flitze
Und d’ Epfel an de Galgeschnierli z’ schnitze!
(Si z’ schnitze mit em Seebel, das isch d’ Kunscht!
Si abezschloh, das nutzt kai blaue Dunscht.)
Isch au e mänggem d’ Sach rächt flott verloffe –
Säx het, sovyl y waiss, nit Aine droffe.
So gniesst me stundelang, was alles goht –
Verdruggt dails Wienerli, dails Wurscht und Brot;
Und luegt me zwischenyyne statt ins Gwimmel
So glägetlig voll Ruejh in blaue Himmel,
Gseht men e Pärli Weih in stille Krais
Hooch iberem Feschtplatz majestetisch schwäbe . . .
Gitt ’s ebbis Scheeners ? Muesch es halt erläbe!
Do rutsche Dyni Närve nit dernäbe –
Do findsch Dy Seeleruejh in rächte Glais.
Begryffsch jetz, dass y . . .dryssig Johr efang –
All Johr an Bänggemer Epfelhauet gang ?
Das Rytterfescht het sovyl Poesie
Ass wie dr Zihlma-Bärti in sym aigene Wy . . .
Anlässlich "30 Johr Epfelhauet in Bänke" am 4. Oktober 1959,
publiziert in der Basler-Woche am 9. Oktober 1959